TEORİK VE UYGULAMALI MEKANİK TÜRK MİLLİ KOMİTESİ

TUMTMK

Uzun yıllar Yönetim Kurulunda çalışmam nedeni ile Prof.Dr. Yalçın Aköz tarafından TUMTMK’ın tarihini yazmam istendiğinde TUMTMK’ın web sayfasına girerek şu ana dek komite hakkında neler yazıldığını, okuyucuya ne gibi bilgiler iletildiğini öğrenmek istedim. Bu kısa inceleme sonunda Komitenin kuruluşundan bu yana yönetimde bulunan kişiler dahil komite çalışmaları ile ilgili pek çok bilgi içeren yazı hazırlandığını gördüm. Bunun üzerine tarihçe adı altında burada yinelemelere düşmemek için benzer bilgileri aktarmak yerine daha gerilere giderek Komitenin kurulması sırasında yapılan girişimlere değinmenin, IUTAM ile olan ilişkilerden söz etmenin çok daha ilgi çekici olabileceğini düşündüm. Ancak o yıllardan kalan yazılı belgelerin azlığı bu işi biraz zorlaştırdı. O nedenle aşağıdaki yazıyı bulabildiğim az sayıdaki belgeyi yıllardır beraber çalıştığımız bilim arkadaşlarımla yaptığımız sohbetler sırasında duymuş olduğum ama yazılı belge niteliğinde olmayan anılarla karıştırarak hazırladım. Böylece yalnızca yer, zaman ve isimlere dayanan bir tarihçe yerine aşağıda okuyacağınız hikayemsi bir kuruluş tarihçesi ortaya çıktı.

Kuşkusuz böyle bir yazıda eksikler ve belki de hatalı aktarımlar olabilir. Bu konuda şimdiden özür diliyorum. Yukarıda değindiğim gibi pek çok satır yıllar evvel dinlediğim anılardan derlenmiş alıntılarla oluşturulduğu için yazının bazı yerleri için soru soracak kişiye belge gösterebilecek durumda değilim. Konu ile ilgili gelebilecek her türlü bilgi ve yazıyı daha sonra buraya ekleyebiliriz. Şimdiden bu tür yardımlarınız için teşekkürlerimi sunarak tarihimsi yazıma başlamak istiyorum.

Teorik ve Uygulamalı Mekanik Türk Milli Komitesi Yönetmeliğinin ilk maddesinin birinci paragrafında;

“1750 Sayılı “Üniversiteler Kanunu” nun 6. maddesinin (g) fıkrasına dayanılarak ve Merkez Danimarka’da Lyngby’de, Danimarka Teknik Üniversitesi’nin binasında bulunan “International Union of Theoretical and Applied Mechanics” (IUTAM) (Uluslararası Teorik ve Uygulamalı Mekanik Birliği) statüsünün III. Bölümüne uygun olarak, bir Milli Komite kurulmuştur.”

diye yazmaktadır. Aynı yönetmeliğin son sayfasında ise ilk genel kurul ile ilgili bir geçici maddede

” İlk Genel Kurul” Müteşebbis Heyet Üyelerinden oluşur ve Madde 8 deki Haziran ayı kaydına bağlı olmadan, ilk toplantısını Milli Komitenin kesin kuruluşundan sonra yapar.”

denmekte ve “Müteşebbis Heyet”i oluşturan kişiler olarak

  • Prof. Dr. Adnan Çakıroğlu (Yürütücü) (İTÜ)
  • Prof. Dr. Murat Dikmen (İTÜ)
  • Prof. Dr. İlhan Kayan (İTÜ)
  • Doç. Dr. Fikret Kortel (BÜ)
  • Prof. Dr. Hasan Özoklav (İTÜ)
  • Prof. Dr. Erdoğan Şuhubi (İTÜ)
  • Doç. Dr. Akın Tezel (BÜ)

isimleri verilmektedir. Aynı sayfada not olarak da bu yönetmeliğin Yüksek Öğretim Kurulunun 31 Ağustos 1976 günlü 14. toplantısında onaylanarak Milli Komitenin kurulduğu belirtilmektedir.

Bu kısa bilgilerden görüldüğü gibi, bugün Türkiye’nin çeşitli Üniversitelerinde ve benzeri araştırma kurumlarında çalışan seksen sekiz üyesi olan Teorik ve Uygulamalı Mekanik Türk Milli Komitesi –TUMTMK- bundan yaklaşık olarak yirmi dört yıl evvel yukarıda isimleri verilen yedi bilim adamının gayretleri ile kurulmuş ve bugüne dek aralıksız olarak çalışmalarını sürdürmüştür.

Nedir böyle bir komitenin görevleri sorunu akla geldiğinde, dünyadaki benzerlerinden örnekler verilerek, akla yakın gelen görevler art arda dizilerek yanıt verilebilir veya bu kadar ayrıntıya girmeden yine TUMTUK’nin yönetmeliğine de bakılabilir. Bu yönetmeliğin birinci maddesinin izleyen paragraflarında komitenin görevleri aşağıdaki gibi yazmaktadır:

mekanik alanında veya yakın bilimlerde, bilimsel araştırmalarla (teorik veya deneysel) meşgul olan kişilerin ve milli veya uluslararası örgütlerin arasında bir bağ kurmak,

Kongreler Sürekli Komitesi aracılığı ile Uluslararası Teorik ve Uygulamalı Mekanik Kongreleri düzenlemek ve teorik ve uygulamalı mekanik alanındaki konularda başka uluslararası toplantılar düzenlemek,

Teorik ve uygulamalı mekaniğin bilimsel gelişmesine katkıda bulunabilecek başka her türlü girişimlerde bulunmak.

Gerçekten de 1976 yılında yasa ile kurulan Teorik ve Uygulamalı Mekanik Milli Komitesi aradan geçen yirmi dört yıl içinde üzerine düşen bu görevleri aksatmadan yapmaya çalışmış ve Türkiye’nin en uzak noktasındaki araştırmacıya da ulaşmayı ilke edinerek üyelerinin özverili çalışmaları ile amaçları doğrultusunda kongreler, yaz okulları, sempozyumlar düzenlemiştir. Böylece mekanik dalında yurdun çeşitli yörelerinde çalışmalarını tek başlarına yürütmeye çalışan araştırıcıları bir araya getirmeye, ortak bir platform yaratmaya uğraşmış ve özellikle bu konudaki çalışmalarının sürekliliğinin bozulmamasına büyük özen göstererek bugüne dek gelmiştir.

Böyle bir komite kurulurken pek çok sıkıcı bürokratik işlemin aksatılmadan yerine getirilmesi gerektiği hepimiz çok iyi biliriz. Teorik ve Uygulamalı Mekanik Komitesi’nin kuruluşu da farklı olmadı. Bir dizi işlemin sabırla ve eksiksiz yapılması gereğinin yanı sıra kişilerin olayları yeniden hatırlaması, ikna edilmesi, olurlarının alınması ve ardından da ikinci adım olarak IUTAM üyeliğinin gerçekleştirilmesi gerekiyordu ki bu işler pek de kolay olmadı. Yukarıda değindiğimiz “Müteşebbis Heyet” bıkmadan ve büyük bir sabırla bu işlerle uğraştı, gereklerini yerine getirdi ve TUMTMK arzu edildiği gibi IUTAM şemsiyesi altındaki organizasyonlar arasındaki yerini aldı.

Ancak bu aşamada yapılan çalışmaların ayrıntısına girmeden evvel Komite–IUTAM ilişkilerinde daha eskilere gitmekte yarar var. Çünkü 31 Ağustos 1976’de kurulduğu belirtilen Komitenin IUTAM’a üyeliği 1977 yılında gerçekleşmiş olmakla beraber Türkiye’nin IUTAM üyeliği çok daha eski tarihlere uzanmaktadır. Hatta Türkiye’nin IUTAM’ın ilkleri arasında olduğu bile söylenebilir. Dolayısıyla yukarıda sözü edilen üyelik bir süre aradan sonra Türkiye’nin IUTAM’la olan ilişkilerinin yeniden canlandırılması şeklinde de yorumlanabilir.

IUTAM Uluslararası bir kurum olarak şekillenmeden evvel özellikle Avrupa ve ABD’deki üniversitelerde mekanik konusunda çalışan araştırıcılar kimi zaman bir araya gelerek aralarındaki etkileşimi canlı tutmaya çalışıyorlardı. Bu güne oranla iletişim olanaklarının çok zayıf olduğu bin dokuz yüzlü yılların başında bu tür bir araya gelmelerin önemi belki bugünden daha da fazlaydı. Diğer bilim dallarında olduğu gibi mekanik dalında çalışan araştırıcılar da bu gereksinimi çok derinden hissediyorlardı. Yeni fikirlerin ortaya çıkması, çalışmaların tartışılması ve yeni çalışma gruplarının oluşturulması araştırmanın olmassa olmaz koşulları arasında yer aldığı için araştırıcılar kimi zaman bir araya gelmek için olağanüstü çaba harcıyorlardı. Mekanik konusunda araştırma yapanların sayısı çok da fazla olmadığı için bu kişiler başlangıçta daha çok matematik, fizik ve çeşitli mühendislik dallarında yapılan kongreler, sempozyumlar ve atölyelere katılarak biraraya gelmeye çalışıyorlardı. Ama giderek bu tür geniş konulu toplantıların mekanik dalında ortak bir nokta bulmak için gerekli zemini oluşturmaktan uzak kaldığı, gereksinimlerin yeterince karşılayamadığı hissedildi ve daha özel toplantılar yapma fikri doğdu. Bu doğrultuda ilk önemli girişim Van Karman’dan geldi ve konu ile ilgili ilk hazırlık toplantısı 1922’de Avusturya, Innsbruck’da yapılarak birinci Uygulamalı Mekanik Kongresinin 1924 de Hollanda, Delft’te yapılmasına karar verildi. Bu toplantıda kazanılan ivme ile ikinci kongre 1926’da İsviçre, Zürich’te gerçekleştirildi.

Pek çok kongre dizisinde olduğu gibi bu mekanik kongrelerinde de toplantı sırasında katılan ülkelerin temsilcileri bir araya gelerek genel değerlendirme toplantısı yapıyorlar ve gelecek kongrenin yerini, zamanını saptıyorlardı. Zürih’te yapılan toplantıda kongrelerin iki yılda bir yapılmasının, yeni fikirlerin ortaya çıkıp oluşması için yeterli bir süre olmadığı gerekçesi ileriye sürüldü ve bu sürenin uzatılarak kongrelerin dört yılda bir yapılmasının daha yararlı olacağı konusunda görüş birliğine varıldı. Bu doğrultuda üçüncüsü kongre 1930’da İsveç, Stockholm’de, dördüncü 1934’de İngiltere Cambridge’de ve beşinci 1938’de ABD, Cambridge’de yapıldı.

Beşinci kongreden sonra çıkan ikinci dünya savaşı tüm insanlığı etkilediği gibi dört yılda bir yapılmasına özen gösterilen mekanik kongrelerini de etkiledi ve bir süre kongre yapılamadı. Böylece altıncı kongre ancak savaşın bitiminden sonra, 1946’da Paris’te gerçekleştirilebildi. Bu kongrenin IUTAM için ayrı bir özelliği vardır. Çünkü 1946 Kongresi IUTAM organizasyonunun doğuş kongresidir.

V.Kongreye kadar yapılan toplantılar doğal olarak kongrelerin yapıldığı ülkelerin ulusal düzenleme komiteleri tarafından gerçekleştirilmişti. IUTAM tarihi anlatan yazılara göre Paris Kongresinde yapılan özel bir toplantıda, 1924 yılından 1946 yılına dek yapılan altı toplantıyı gerçekleştiren bu yerel düzenleme komitelerinin o ülkelerin Ulusal Mekanik Komiteleri olarak tanımlanması kararlaştırıldı. Bu nokta gerçekten çok önemli gibi görünüyor. Çünkü böylelikle bu toplantıda, mekanik dalında çalışan araştırıcıları kimi zaman bir araya getirmek amacı ile yapılan bu uluslararası toplantıları düzenleyen ulusal komitelerin bir anlamda bugünkü ulusal mekanik komitelerine karşı gelen kuruluşlar gibi tanımlanmış ve IUTAM’ın temeli atılmış oluyordu. Yani bu tür bir yapılanma ile ülkeler bazında milli komitelerin tanımları açıklık kazanıyor, bunların koordinasyonu ve çalışma düzeninin sağlanabilmesi için tümünü birden kapsayacak bir şemsiye kuruluş oluşturulması doğrultusunda görüşler dile getiriliyor veya başka bir deyişle bu toplantıda uluslararası bir organizasyon tanımlamanın uygun olacağı fikri ağırlık kazanmış oluyordu. Bu doğrultuda süren konuşmalar sonunda karar alındı ve VI.Kongrede IUTAM yani International Union of Theoretical and Applied Mechanics kurulmuş oldu. Ayni toplantıda ayrık olarak çalışan Ulusal komiteler de IUTAM’ın ilk üyeleri olarak kabul edildi.

Yine eldeki belgelerden IUTAM kongrelerinden 1938 yılında USA’da yapılan V.Kongre’ye Türkiye’den Kerim Erim’in katıldığını öğrenebiliyoruz da 1946 yılındaki kongreye yani IUTAM’ın kurulduğu kongreye Türkiye’den kimlerin katıldığı kesin olarak bilemiyoruz. Ama yıllardır aramızda yapılan sohbetlerden Kerim Erim, Cahit Arf, Mustafa İnan ve Cemal Eringen’in katıldığını söyleyebiliriz. Büyük olasılıkla başka katılanlar da vardı. Ama kesin bir bilgimiz olmadığı için olasılıklar üzerinde durarak burada başka isim vermenin doğru olmayacağı kanısındayım. Türkiye’den katılanların sayısının çok daha fazla olması gerekiyor diye düşünmenin çok haklı bir gerekçesi var. Aşağıda değinileceği gibi 1948 yılında Londra’da yapılan yedinci kongrede bir sonraki kongrenin İstanbul’da yapılması kararlaştırıldığına göre VI. ve VII. kongrelere Türkiye’den katılımın çok daha fazla olması gerekiyor sonucuna ulaşıyor insan. Ama katılım konusunda fazla bir şey söyleyemesek de kongrenin Türkiye’de yapılması kararı bizi Türkiye’nin IUTAM üyelerinin ilkleri arasında olduğu sonucuna götürüyor.

IUTAM’ın kurulmasından sonra mekanik dalında çalışan araştırıcılar arasında bağın çok daha iyi kurulduğunu, çeşitli organizasyonların çok daha düzenli yapıldığını, hem ülke hem de konu açısından yelpazesini çok genişletildiğini görüyoruz. Ancak biz burada bu ayrıntılara girmeden bizim açımızdan önemi büyük olan genel kongrelere geri dönmek istiyoruz.

Paris’teki VI. Kongrede alınmış karar doğrultusunda VII. Kongre 1948 yılında İngiltere, Londra’da R.V. Southwell’in başkanlığında düzenlendi. Diğer kongrelerde olduğu gibi 1948 yılında Londra’daki bu kongrede de Ulusal Mekanik Komiteleri temsilcileri, başka bir deyişle toplantıya katılan ülkelerin IUTAM temsilcileri bir araya gelerek bir sonraki kongrenin yapılacağı yeri tartıştılar. Kayıtlara göre bunun için Belçikalı ve Türk üyelerinden iki öneri geldi, bu öneriler tartışıldı, oylama yapılması istendi ama yine de kısa zamanda kesin bir sonuca ulaşılamadı. Daha sonra Prof. Dr. F. H. van den Dungen’in girişimi ile Belçika grubu IX. Kongreyi düzenlemeyi üzerlerine alabileceklerini belirterek önerilerini geri çektiler. Böylece VIII. Kongrenin 1952’de İstanbul’da yapılması kararlaştırıldı ve İstanbul kongresinin yürütücülüğü Dr. Kerim Erim’e verildi.

Dr. Kerim Erim 1949 yılında aralarında Cahit Arf ve Mustafa İnan’ın da bulunduğu 16 kişilik bir yerel organizasyon komitesi kurarak çalışmaya başladı. Kongrenin gerçekleştirildiği 20-28 Ağustos 1952 tarihlerinden bir süre evvel Dr. Erim kalp krizi geçirmesi nedeniyle aktif olarak toplantıya katılamadı. Ama düzenleme komitesinin diğer üyelerinin özverili çalışmaları ile 1952 İstanbul kongresi büyük bir başarı ile gerçekleştirildi.

IUTAM-Türk Milli Komitesi arasındaki ilişkilerin mimarı olan Kerim Bey rahatsızlığı nedeni ile İstanbul kongresinden sonra da Milli Komitede etkin görevler alamadı. Bu arada diğer genç üyelerin yanı sıra daha çok Prof. Dr. Ratıp Berker’in komitede aktif görev yaptığını görüyoruz. Buna rağmen izleyen yıllarda IUTAM ile Türk Milli Komitesi arasında büyük bir etkileşim olduğunu söylemek pek kolay değil. Ellili yıllarda, özellikle ikinci yarısında genel olarak Türkiye’nin, özel olarak da Türk Üniversitelerinin sorunluların giderek büyümesi bu ilişkinin zayıflamasının nedenleri olsa gerek. Hiç bir geliri olmayan Milli Komitenin giderek yıllık IUTAM aidatını ödenmesinde bile zorluklar çekmiş olduğu bir gerçek. Tüm bu güçlüklere yetişmiş eleman azlığı, üniversitelerdeki ders yükleri, ağırlaşan çalışma ve yaşam koşulları eklenince Türkiye’nin olduğu gibi Türk Üniversitelerinin de ABD, Avrupa ve buralardaki Üniversiteler ile arasındaki açığın giderek büyüdüğü ortaya çıkıyor. Bu olumsuz koşulların ve yurt gerçeklerinin komite çalışmalarını etkilemesi de son derece doğal. Üniversiteler günlük ve genel sıkıntılarla baş etmeğe çalışılırken bir kaç kişinin kendi çabası ile genelden tümüyle kopup Komite-IUTAM ilişkilerini tüm gereklerini yerine getirerek sürdürmesini beklemek pek gerçekçi bir istek olmasa gerek. Bu göstergelerin doğrultusunda bu dönemde IUTAM ve Türk Milli Komitesi ilişkilerin çok zayıfladığı ve giderek kopma noktasına geldiği anlamak pek zor değil.

Bildiğimiz kadarı ile altmışlı yılların sonunda bu bağ tümü ile kopuyor ve aidat ödeme sorunu nedeni ile Türk Milli Komitesi IUTAM’dan çıkarılma noktasına kadar geliyor. 1972 yılında dönemin IUTAM Genel Sekreteri olan F.I.Niordson durumdan duyduğu üzüntüyü dile getirerek bir toplantıda karşılaştığı Dr. Fazıl Erdoğan ile neler yapılabileceği konuşunda konuşup, yardımcı olmasını rica ediyor. Mekanik konusundaki yayınları nedeni ile Türkiye’den yalnızca Prof. Erdoğan Şuhubi’nin ismini bildiğini, bu durumun ona iletilmesini ve ilişkilerin yeniden eskisi gibi aktif hale getirilmesinde konusunda yardımcı olmasını dilediğini kendisine iletmesini istiyor. Prof.Dr. Fazıl Erdoğan konuyu Prof. Şuhubi’ye iletildikten sonra yeni bir canlanma dönemi başlıyor IUTAM ve Türkiye arasında ama bu canlanmanın hızlı bir yaşama dönüş olduğunu söyleyebilmek pek kolay değil. Tüm olanaklar ve olasılıklar gözden geçirilerek gerekli yerlere başvurular yapılıyor ama yukarıda da değindiğim gibi tekrar Milli komitenin kurulup çalışmalarını başlatabilmesi için bir çok engelin aşılması gerekiyor bu yıllarda. Bilindiği gibi o sıralarda 1750 sayılı yasa yürürlüğe girmişti ve bu yasa Milli Komitelerin kurulmasına olanak sağlıyordu. Ama yasalar olanak verse de, sonucun iyi olacağı bilinse de yeni bir kurum yaratmak düşüncesi ile onu gerçekleştirmek arasındaki uzun yolda serpiştirilmiş olan sorunları aşmak için gerçek bir engelli koşucu olmak gerektiğini hepimizin çok iyi bildiğine kuşkum yok. Ama buradaki sevinilecek bir nokta bu Milli Komitenin kurulması yolundaki engeller girişimde bulunanları yıldırmamış ve ısrarcı tutumlarını sürdürmüşler. Dr. Erdoğan ile görüşen Dr. Şuhubi o sırada Orta Doğu Teknik Üniversitesinde çalışmakta olan Prof. Dr. Murat Dikmen’e konuyu açmış. Kendisinin Ankara’da olması nedeni ile çok daha rahat işlemleri izleyebileceğini söyleyerek yeni kurucular arasında yer almasının istemiş. Bu öneriden memnunluk duyan Prof. Dr. Murat Dikmen girişken yapısı ile gerçekten olağan üstü gayret sarf ederek çalışmaları olabildiğince hızlandırmak için elinden geleni yapmış. Yukarıda adlarını liste halinde verdiğimiz “Müteşebbis Heyet” ile çalışarak bugünkü Milli komitenin kurulması için çalışmalarını sürdürmüş. Tüm bu gayretler olumlu sonuç vermiş ama gene de komitenin yapılanması ve yasal olarak kurulması zaman almış ve 1976 yılına kadar gelinmiş. Sonunda 1750 sayılı yasaya göre yeniden kurulan Teorik ve Uygulamalı Mekanik Türk Milli Komitesi bundan sonra hızlı bir şekilde IUTAM ile olan ilişkilerindeki düzensizlikleri onarmış ve üyeliğimizi gerçekçi bir baza oturtmuş. O günden bu yana da yönetime gelen tüm kurulların çabaları ile ilişkilerimiz düzenli bir şekilde yürütülmüş.

TUMTMK 1977 yılından bu güne dek sürekli olarak programını geliştirerek çalışmalarını yurt geneline yaymak için özveri ile çalıştı. Bu arada Teorik ve Uygulamalı Mekanik Türk Milli Komitenin ilk yönetim kurulunu oluşturan üyelerin adlarını burada bir kez daha vermek istiyorum. Büyük bir özveri ile çalışan bu grubun TUMTMK’nin kuruluş öyküsüne benzeyen bu yazıda özellikle yer almaları gerektiğine inanmaktayım. “Müteşebbis Heyet” üyelerinden

Prof.Dr. Murat DİKMEN (Başkan), Prof.Dr. S.Erdoğan ŞUHUBİ (Başkan Yardımcısı),

Doç. Dr. Akın TEZEL (Genel Sekreter),

Doç. Dr. Fikret KORTEL (Muhasip Üye)

ilk Yönetim Kurulunu oluşturarak başlangıç sorunlarını aşmada büyük çabalar harcadı. Bunun yanı sıra bu Yönetim Kurulu, pek çoğu bugüne dek süren faaliyetlerin temelini atarak gerekli komisyon ve çalışma gruplarını kurdular, görevde bulundukları sırada tüm çalışmalarını aksatmadan yürüttüler. Hepimizin kendilerine teşekkür borcu var. Umarız komitemize yeni katılan arkadaşlar ayni heyecanla çalışmaları sürdürürler.

TUMTMK’nin ilk yönetim kurulunu izleyen kurulları, üyeleri, çalışma düzeni ve benzeri projeleri TUMTMK web sayfasının diğer bölümlerinde yer aldığı için burada yinelenmesi gerekmediğini kanısındayım. O nedenle tarihçeye benzer bu yazıyı burada noktalayarak TUMTMK’ne Türk Mekaniğine katkıları nedeni ile teşekkür eder, 1977 yılından bu yana gösterdiği başarı grafiğinin eğimini yükseltmesi dileğimi ileterek saygılarımı sunarım.

Esin İnan

07/04/2000

TUMTMK

TUMTMK (Teorik ve Uygulamalı Türk Milli Komitesi), kuruluş ayrıntıları Tarihçe bölümünde açıklandığı gibi yedi kişilik bir kurucu topluluk tarafından 10 Aralık 1976 yılında kurulmuştur. Kuruluş amacı öncelikle, mekanikçiler arasında dayanışma ve işbirliğini sağlayarak ülkemizdeki mekaniği geliştirmek olmuştur. Komite kuruluşunun ardından IUTAM’ a üye olarak (1976) amacına bir de evrensel boyut kazandırmıştır. Böylece ülkemiz Avrupa Birliğine aday olmadan, TUMTMK Avrupa Birliğine girmiştir.

Daha sonra 1994 yılında da ECCOMAS’ a üye olmuştur. TUMTMK amaçlarını gerçekleştirmek üzere iki yılda bir Ulusal Mekanik Kongreleri, Diferansiyel Denklemler Sempozyumları, Mekanik Yaz Okulları gibi bilimsel toplantılar düzenlemiş ve, bu tarihe kadar her biri, bir veya iki ciltlik on tane sempozyum kitabı ile yaz okullarında izlenen konulara ait iki cilt Dinamik ve Şekil Değiştiren Cisimler kitabı bastırmıştır.

Komitemiz görev esasına göre üye kaydetmektedir. Komitemizin Aralık -1999 itibariyle 81 üyesi bulunmaktadır. Planlanan işleri yürütmek üzere, üyelerin önerisi ve yönetim kurulunun kararı ile komiteye yeni üye alınabilmektedir. Komitemiz üyelerimizin özverili çalışmaları ile sürdürülmektedir. Komitemizin bürokratik işlerini yürütmek üzere bütçesi, sekreteri yoktur. Amaçlar büyüdükçe, sürekli bir ofise ve çalışan elemanlara olan ihtiyacı daha açık olarak kendini göstermektedir. Sorunları çözmek için birlikte düşünmek güçleri birleştirmek gerekiyor. Birlikte çalışma platformunu genişletmenin ve çalışmalara süreklilik kazandırmanın, günümüzdeki en geçerli yolu bilgisayar teknolojisi olarak karşımıza çıkmaktadır. İTÜ Bilgisayar Merkezi başkanı ve komite üyemiz sayın Prof. Dr. Nüzhet Dalfes’ in komitemize görsel yöre (WEB) sayfası ayırması ile ilk uygulamamızı XI. Ulusal Mekanik Kongre duyuru ve programları yayınlanarak gerçekleştirilmiştir. Buradaki teknik güçlükler sayın Prof. Dr. Ülgen Gülçat ve arkadaşlarının katkıları ile aşıldı. Bu başlangıç bize umut verdi ve elektronik dergi çıkarılmasına karar verildi.

Elektronik dergide komite ve geçmiş çalışmalarla ilgili arşiv bilgileri ile haber, duyuru, tartışmadan oluşan güncel bilgiler yer almaktadır. Düşünürlerin düşüncesi olarak planlanan ilk yazı “Mekanik, Bilim ve Doğa” adlı makaledir. Bunun için sayın Prof. Dr. Erdoğan Şuhubi’ ye teşekkür ederiz. Mekanik deyimlerinin Türkçe karşılıklarının bulunması ve deyim birliğinin sağlanması komitenin kurulduğu günden itibaren gündemindeki konulardan birisi olmuştur. Üniversite sayısının hızla arttığı ve 70′ leri aştığı günümüzde sorun daha büyük önem kazanmıştır. Bu sorun “Türkçe Mekanik Sözlük” biriminde tartışmaya açılmıştır.

Elektronik dergi, Sanal Ortamda Eğitim Merkezi’nin (SANEG) katkıları ile gerçekleştirilmektedir. Bunun için SANEG başkanı Prof. Dr. Metin Demiralp’ e ve Fahrettin Önal ile derginin yayınlanmasında sürekli katkılarında dolayı Ayşen Büyükakın’ a teşekkürlerimi sunarım.

Yeni bin yılın barışın sağlandığı, çevre sorunlarının çözüldüğü, bilimin ve insan aklının daha etkin kullanıldığı bir dönem olmasını dilerim.

Saygılarımla,

Prof. Dr. Yalçın Aköz